Vanaf woensdag 25 september vindt Camera Japan plaats. Het culturele festival trapt dan af in Rotterdam en is daarna van 3 tot 6 oktober ook te bezoeken in Amsterdam. Wij spraken programmeur en hoofd Marketing Jelle Schot over de highlights!
Wat voor een festival is Camera Japan precies?
Camera Japan vertoont elk jaar het beste, vreemdste en verrassendste wat de Japanse cinema te bieden heeft. En dat is een hoop, want Japan behoort nog steeds tot de vijf grootste filmindustrieën ter wereld. We vertonen dan ook rond de veertig films gedurende vier dagen, wat veel meer is dan soortgelijke festivals. Maar wat CJ denk ik echt uniek maakt, is dat het hele festival ‘Japan’ ademt: er is een markt met Japans eten en drinken, er is live muziek, tentoonstellingen, een quiz, workshops, moderne dans en ga zo maar door. En dan hebben we ook nog een team van grafische ontwerpers/kunstenaars dat LantarenVenster elk jaar weer op fantastische wijze aankleedt.
Kom je zelf eigenlijk weleens in Japan?
In 2011 heb ik twee maanden door Japan gereisd, van Tokio tot Okinawa. Inmiddels ben ik twee keer teruggaan, maar de laatste keer was in 2017. Hoog tijd dus om een nieuwe reis te plannen.
Wat kunnen wij nog leren van die (film/kunst)cultuur en in hoeverre draagt zo’n festival daaraan bij?
Japanse films kennen geen grenzen, in principe is alles mogelijk. Daar kun je zowel als publiek als maker veel van leren denk ik.
Komt in principe íedere Japanse film in aanraking voor het festival, of zijn er meerdere belangrijke criteria?
Ja, alle genres en vormen hebben we weleens vertoond, van experimentele horror tot komedies voor een groot publiek, en van zeer goedkoop gemaakte documentaires tot blockbusters. Vaste criteria hebben we niet, maar het is voor ons wel heel belangrijk dat het programma zo divers mogelijk is. Japanse coproducties komen trouwens ook in aanmerking: zo opent het festival dit jaar met de fantastische korte film The Walking Fish van Thessa Meijer, de Nederlandse inzending voor de Oscars én onlangs genomineerd voor een Gouden Kalf.
Wat zijn de highlights van de komende editie?
Moeilijk kiezen, maar een van de absolute toppers dit jaar is satire Fly Me To The Saitama (over de strijd tussen ‘lompe boeren’ uit Saitama en ‘elitaire snobs’ uit Tokio). En ook de zwarte komedie Melancholic is een grote aanrader. Niet geheel toevallig vielen beide films eerder dit jaar in de prijzen tijdens Nippon Connection in Frankfurt, het grootste Japanse filmfestival buiten Japan.
Op welke film of onderdeel verheug je je persoonlijk het meest?
Ik kijk enorm uit naar Penguin Highway, een schattige anime over een dorpje waar op mysterieuze wijze plotseling tientallen penguins opduiken. Dat lijkt mij de ideale film om even aan de hectiek van het festival te ontsnappen, dus hopelijk heb ik daar tijd voor.
Kijk voor tijden en tickets op www.camerajapan.nl
No Comments