Tim Bouwhuis is onze nieuwste Filmgeek van de Maand! De 21-jarige uit Hardinxveld-Giessendam heeft een bachelor Geschiedenis (UU) Film en Visuele Cultuur en doet momenteel een research master Religiewetenschap in Utrecht. Ook schrijft hij voor verschillende media, waaronder Cine.nl, Indebioscoop.com, Filmmagie, Filmvandaag en natuurlijk zijn eigen website. Wij waren wel benieuwd naar Tims filmfavorieten.
Op een schaal van 1 tot 10: hoe groot is jouw liefde voor film?
Mag ik hier gewoon 10 invullen? Films vertellen me alles over de wereld zelf, en dat via de mooiste omweg mogelijk: alles begint met escapisme, met verdwalen in het donker, maar als je weer naar buiten stapt begrijp je hopelijk weer net iets meer van de wereld om je heen. Of heb je juist meer vragen, die je vergezellen en het belang van antwoorden helpen te relativeren. Film is empathie, bewondering en zelfreflectie ineen.
Ben je altijd al een filmliefhebber geweest?
Toen ik jong was (laten we zeggen: tot m’n 12e, 13e), las ik vooral enorm veel. Ik zag wel films, maar een bioscoopbezoek was zeldzaam en ik kwam niet heel veel verder dan de Pixars en de populaire jeugdfilms die iedereen zag. Ik denk dat de filmgekte pas losgebarsten is toen ik een jaar of 15, 16 was. Toen ik begon te denken aan een eigen website, en serieus over film begon te schrijven, is mijn liefde voor film zich verder gaan ontwikkelen.
Heb je weleens filmitems verzameld?
Ik verzamel al mijn bioscoopkaartjes. Dat zijn er nu gemakkelijk meer dan 500, dus dat is wel een mooi gevulde doos onder m’n bed. Die kaartjes zijn prachtherinneringen. Ze brengen me naar een specifieke bioscoop en doen me denken aan degenen met wie ik de film in kwestie zag.
Hoe ziet een ideale filmavond eruit voor jou?
Soms zeg ik heel droog dat ik de beste films zag met niets meer dan een flesje water. Ik denk dat dat ook wel klopt voor mijn ideale filmavond, dat wil zeggen: als ik me écht op de film focus, en niet zozeer op de beleving of het samenzijn met anderen. Een betere blockbuster in een propvolle zaal kan enorm gezellig zijn, maar het geluid van popcorn en krakende chips leidt af en de film is bijzaak. Dan liever een prachtige arthousefilm in een zaal waar het (hopelijk) doodstil is. Ben ik met iemand samen? Dan genieten we van de stilte, om achteraf eindeloos na te praten;)
Hoe vaak ga je naar de bios?
Vorig jaar heb ik 200 keer een film in de bios gezien, dus dat is echt enorm vaak. Ik probeer voor m’n recensies niet al te veel screeners te gebruiken en heb nu ook Cineville. Vorig jaar was ik in kind aan huis in Cinema Zuid (Antwerpen), waar ze veel klassiekers en alternatieve arthousefilms programmeerden. Als ik afga op filmaanbod blijft dat even mijn favoriet, maar momenteel kom ik ook graag in KINO Rotterdam.
Heb je weleens een film meerdere keren in de bios gezien?
Ja, er zijn wel een aantal films die ik twee keer in de bios heb gezien. La La Land zelfs drie keer, puur en vooral omdat ik zo van de prachtige cinematografie en de heerlijke soundtrack genoot.
En welke film heb je meest gekeken?
Dat moet de complete Lord of the Rings-trilogie zijn. Hoe vaak ik die ook zie (altijd extended!), ze verveelt nooit. De magie die me als tiener overviel toen ik de trilogie voor het eerst zag (toen nog op videoband, opgenomen van tv…) en las heeft me nooit helemaal verlaten. De scores van Howard Shore met die prachtige koor-en solozangpartijen hebben daarnaast een centrale plaats in mijn niche-liefde voor soundtracks en (vooral voor) instrumentale scores.
Heb je een favoriet genre?
Nee, ik vind mijn favorieten echt overal. Drama en filmstijl/visie zijn twee leidraden, maar die doen genregrenzen vervagen.
Bezoek je ook graag filmfestivals of andere filmgerelateerde evenementen?
Zeker, ik probeer zo veel mogelijk festivals mee te pakken, al dan niet ten dele. Natuurlijk praat ik dan over het IFFR, maar ook over LIFF, IDFA en Imagine bijvoorbeeld. Een perskaart op Venetië zou een droom zijn. Ik bezoek heel graag musea als er tentoonstellingen zijn die me aanspreken, toen ik wat jonger was heb ik ook veel door het Rijksmuseum gedwaald. Wat concerten betreft ben ik altijd alert op soundtrackconcerten (zo ben ik live bij Ramin Djawadi en Hans Zimmer) geweest, en ga ik in december bijvoorbeeld naar The War on Drugs.
Bij welke film houd je het nooit droog?
Ik heb La Grande Bellezza maar één keer gezien, maar als ik die broodnuchter uit zou zitten de tweede keer moet ik wel in een heel cynische bui zijn. Ik herinner me een scène voor een wand vol foto’s… de ongrijpbare melancholie van dat soort momenten raakt me.
En welke film heb je nooit af durven kijken?
Daar moet ik het antwoord schuldig blijven, want de enige films die ik niet heb afgezien vond ik eerder onverdraaglijk beroerd (en dat is misschien een handjevol titels, >95 % van wat ik aanzet kijk ik wel af denk ik).
Over je favorieten: welke 5 films moet iedereen gezien hebben wat jou betreft?
The Tree of Life (Terrence Malick, 2011) – Terrence Malick neemt je samen met zijn weergaloze cameraman Emmanuel Lubezki (zie o.a. ook The Revenant en Gravity) mee op een spirituele reis die ver voorbij de normen van de moderne mens gaat. Malicks dromerige verbeelding en zijn artistieke pretenties stuiten op steeds meer kritiek, maar ik vond zelfs Song to Song onweerstaanbaar.
Wings of Desire/ Der Himmel über Berlin (Wim Wenders, 1987) – je mag dan alles weten, als engel ontkom je niet aan de eenzaamheid. Bruno Ganz (later Hitler in Der Untergang , een bizar besef) speelt een droomwezen dat de liefde wil leren kennen.
Stalker (Andrei Tarkovsky, 1979)- Deze film (niet over een stalker in onze zin van het woord;)) over stilstaande tijd en desillusie zal het geduld van velen op de proef stellen – een rijkdom in een tijd van flitsend gemonteerde promofilmpjes. De restauratie is vanaf 4 oktober te zien in o.a. Eye.
Landscape in the Mist (Theodorus Angelopoulos, 1988) – wat zijn grenzen eigenlijk, vragen twee kinderen zich af in deze mythische vertelling naar het ‘alleen op de wereld’-motief.
Nuovo Cinema Paradiso (Giuseppe Tornatore, 1988)- mijn symbolische nr #1 over film, liefde, en dus weer over het leven zelf.
In alle eerlijkheid: welke film móét je zelf nog gezien hebben? Bijvoorbeeld een IMDB-top tien film?
Ik heb een kijklijst van 3700 titels, daar wil ik niemand mee vermoeien… de IMDB top-10 heb ik wel gezien, maar ik lig nog redelijk achter met een aantal oudere gedoodverfde klassiekers, zoals His Girl Friday, Breakfast at Tiffany’s en Grapes of Wrath (wil toch echt eerst Steinbeck lezen). Het is soms gemakkelijk om je blind te staren op nieuwe releases en ‘de rest’ te vergeten, maar er is zoveel. Ik probeer ook veel ‘wereldcinema’ (flink westerse term uiteraard) te kijken. Denk aan het werk van een Kiarostami in Iran of Zhangke Jia in China. Dat zijn zomaar twee voorbeelden. Japan is ook meer dan Kurosawa en Ozu, en zo kan ik doorgaan, verder ontdekken.
En tot slot: naar welke nog niet verschenen film kijk je nu het meeste uit?
Shoplifters van Hirokazu Koreeda. Een greep uit de films die ik ook met interesse zie naderen: Suspiria, Burning, The Wild Pear Tree, de nieuwe Carlos Reygadas, Loro, Ash is Purest White.
1 Comment
Tof interview Tim, wist niet dat je zoveel naar de bios ging 🙂