Een warm welkom voor onze nieuwe Filmgeek van de Maand Wytze Koppelman (32)! Wytze komt uit Utrecht, heeft film kijken als grootste hobby en houdt eigenlijk van alles wat er aan bewegend beeld is: televisie, games, online… media. Niet gek als je bedenkt dat Wytze voor Beeld en Geluid werkt als conservator Cultuur & Entertainment. Lees hier alles over zijn filmfavorieten!
Op een schaal van 1 tot 10: hoe groot is jouw liefde voor film?
“Dat wisselt nog wel eens. Als ik kijk naar de hoeveelheid films die ik heb gezien, is de officiële lezing een 10. Maar zoals met elke liefde heeft het z’n ups en downs. Huidige lezing, terwijl ik dit schrijf: 8,5.
Waarom ik er zo van hou. Ik hou erg veel van verhalen (ik lees ook veel), maar de manier waarop een film zo’n verhaal kan vertellen fascineert me. Ook de hoeveelheid manieren. Twee uur even helemaal van de wereld zijn, of twee uur de afgrond in staren, en alles daar tussenin.”
Ben je altijd al een filmliefhebber geweest?
“Rond m’n 17e, 18e, ging ik echt gericht op zoek naar titels. Daarvoor was het meer een kwestie van wat er op televisie was. Als je het mij vraagt is mijn eerste bioscoopbezoek Aladdin, als 5-jarige met een partijtje waar ik en de andere kekke kleuters uit de klas waren. Als je het m’n moeder vraagt, is het De Kleine Zeemeermin, waar ik als 3-jarige bijna de hele tijd met m’n handen voor m’n ogen heb gezeten en nu ook niks meer van weet. Net als bijna elk modaal kind van mijn generatie lag ik aan de Disney-keten, and loved it. Non-Disney uitblinkers die ook een eervolle vermelding verdienen: Alice (die van Svankmajer), The Fool of the World and the Flying Ship, The Neverending Story en Mighty Morphin Power Rangers: The Movie. Die laatste zou ik nu niemand meer aanraden.
Heb je weleens filmitems verzameld?
“Dvd’s wel. Maar op een dag stond ik voor een kast vol dvd’s, keek ik, en dacht, wat zijn die keepcases eigenlijk lelijk. Nu hebben ze een trotse plek in opbergkisten onder m’n bed. Full disclosure: ik heb nog wel een plank met digipacks, die vind ik mooier. Maar echt memorabilia, nee dat niet. Ik heb wat soundtracks en op zich ook best veel filmboeken. En die boeken vind ik even waardevol als de mooiste films. Iedereen die van films houdt, krijgt op een gegeven moment wel wat glitter in z’n ogen geblazen van al die sterren. De wereld die daarachter schuilgaat, vind ik ook fascinerend. Boeken als Indecent Exposure en Adventures in the Screen Trade. Of een boek als Final Cut van Steven Bach, bijvoorbeeld, schetst van binnenuit een openhartig portret van hoe een opgeblazen ego als die van Michael Cimino (dit is wel nèt na The Deer Hunter) carte blanche kan krijgen om een film te maken. Iedereen ziet het al snel massaal fout gaan en tóch gaat het dan alsnog helemaal fout. Er voltrekt zich een seismische ramp voor de filmindustrie en al lezende zie je hoe zo’n voorval in een vingerknip nogmaals zou gebeuren. De (zakelijke) perikelen die schuilgaan achter films komen in zulk soort boeken prachtig uit de verf.”
Hoe ziet een ideale filmavond eruit voor jou?
“Een goede film helpt al goed op weg naar ideaal. Maar een formule voor een ideale avond heb ik niet echt. Ik kijk elke maandag twee horrorfilms met vrienden, dat vind ik echt heel leuk. En we eten er altijd paprikachips in elke vorm en maat bij. Dat vind ik echt heel lekker.’
Hoe vaak ga je naar de bios?
“Ehehe, dat verschilt echt heel erg (misschien iets te maken met de stand van m’n filmliefde, en de maan en de sterren). Als we puur naar de cijfers kijken, vorige maand: 0 keer, deze maand: 4 keer, tot nu toe.
Ik heb een Cinevillepas en daar wil ik niet het fitnessabonnement-syndroom aan ophangen, dus als ik ga, dan is het veelal naar de filmhuizen. Maar met iets als Avengers: Endgame heeft een Pathé of Kinepolis toch wel een streepje voor met hun technische kracht (en zoveel meer beenruimte, meine Güte).”
Heb je weleens een film meerdere keren in de bios gezien?
“Ik zie films niet vaak dubbel ik de bioscoop, zeker niet tijdens hun eerste run. De laatste die ik me wél kan herinneren was The Social Network. Maar dat was één keer solo, één keer met een date. Dus ja, die tweede keer heb ik wat minder van de film meegekregen.”
En welke film heb je meest gekeken?
“Dat weet ik eigenlijk niet. De jeugdfilms hierboven heb ik allemaal héél vaak gezien. Star Wars (the original, jaja) heb ik ook echt heel vaak gezien toen ik jong was. Later heb ik heel vaak Barry Lyndon en Chinatown gekeken, twee van m’n favoriete films.”
Heb je een favoriet genre?
“Heb ik niet. Ik hou vooral van goede films en die worden gelukkig in elke tijd en elk genre gemaakt. Geeft ons ook nog veel moois om in de toekomst naar uit te kijken :D”
Bezoek je ook graag filmfestivals of andere filmgerelateerde evenementen?
“Jazeker! Titels die je op festivals meekrijgt zijn daarna vaak moeilijk nog eens in de bios mee te pikken. Ik vind het ook interessant hoe media steeds dichter tegen elkaar aan kruipen, films en games bijvoorbeeld. Dus ik probeer me niet te beperken tot alleen filmevents. Er zit nog een groot leergebied tussen verschillende media, dus een beetje gluren bij de buren is altijd goed.”
Bij welke film houd je het nooit droog?
“Instant-huilen zit er bij mij sowieso niet in. Dan moet de film toch eerst even op mijn traanklieren masseren. Dat lukte verbazingwekkend goed bij Grave of the Fireflies. Verbazingwekkend, omdat ik dat zelf niet echt zag aankomen. Getuigt ook weer van de kracht en kwaliteit waarmee Ghibli z’n films maakt.”
En welke film heb je nooit af durven kijken?
“Zover ik me kan herinneren heb ik alles gewoon afgekeken. Maar ik zal nog eens bij m’n moeder checken of ik tijdens De Kleine Zeemeermin vroegtijdig uit de zaal ben weggelopen.”
Als je een bestaand filmpersonage zou mogen spelen, welke zou dat dan zijn?
“Dat vind ik best een moeilijke vraag. Tijdens het kijken zit ik mezelf meestal niet echt te projecteren op wie ik op het scherm zie. Dus tja, laat ik eens gaan voor de groundhog uit Groundhog Day. Dat ik dan word opgetild uit een boomstronk door een paar mannen met hoge hoeden en lange jassen, die dan het weer voorspellen aan de hand van hoe ik kijk. Klinkt aannemelijk toch? Ik snap wel waarom Phil (as played by Bill) niet zo’n zin had in deze opdracht. Overigens vind ik Groundhog Day echt een topfilm en Bill een baas.”
Over je favorieten: welke 5 films moet iedereen gezien hebben wat jou betreft?
Niks moet, maar vijf titels die ik zelf echt heel tof vond, toen ik ze zag:
Sweet Smell of Success – Tony Curtis als geniepige rat en Burt Lancaster als meedogenloze schrijver. Allebei nogal tegen karakter gecast, maar ze spelen het fantastisch tegen elkaar af. En New York heeft er nog nooit zó uitgezien.
McCabe & Mrs. Miller – Robert Altman heeft er altijd wel een hand van om de dingen om te draaien en deze western in de regen en sneeuw is geen uitzondering. Maar alles aan deze film zweeft een beetje tussen droomvoorstelling en realiteit, niet in de laatste plaats door het camerawerk en de soundtrack van Leonard Cohen. Fijne ervaring.
Spoorloos – Ik wil er ook graag een Nederlandse film tussen, en beter dan Spoorloos vind je ze niet snel. Puur het gegeven dat dit zich afspeelt op een tankstation in Frankrijk, op weg naar vakantie, maakt het al Hollands gemeengoed. Hoe het verder is uitgewerkt, maakt het een pareltje voor de rest van de wereld.
The Killer – Ik houd erg van Jean-Pierre Melville en John Woo houdt ook erg van Melville. Alles wat hij tof aan hem vindt, stopt ‘ie in deze film x 10 en dan nog wat. Gierende kogels, liters bloed en 80’s Hong Kong fashion maken dit echt een heerlijk giftige cocktail. Niet voor pacifisten.
Up serie – Het laatste deel is net uit! Als films een spiegel op het leven zijn, dan is er geen beter dan deze docu-serie. Vanaf 7 jaar worden deze mensen om de 7 jaar geïnterviewd over hun leven (ze zijn nu 63). Alleen die opzet al, maakt dit een opzienbarend werk.
In alle eerlijkheid: welke film móét je zelf nog gezien hebben?
“De IMDb-lijst ben ik al redelijk doorheen (geekniveau stijgt), maar ik heb nog een aantal ellenlange films op mijn lijst staan, waarvan ik vind dat ik die gezien moet hebben, maar die qua tijd wel een logistieke uitdaging vormen. Sátántangó (7,3 u.), Shoah (9,5 u. O_o). En als je ziet waar die films over gaan… Misschien worden dat niet de meest gezellige dagen uit mijn leven, maar misschien ook wel zeer belonend.”
En tot slot: naar welke nog niet verschenen film kijk je nu het meeste uit?
Once Upon a Time in Hollywood! Binnen z’n kunnen viert ons aller Quentin nog weleens naar links en rechts, qua kwaliteit (hoewel vaak alsnog beter dan de gemiddelde filmmaker), maar fingers crossed dat dit een topper gaat worden, waar het wel naar uitziet.
En The Irishman van Scorsese. Voor de goede orde: Robert De Niro. Al Pacino. Joe Pesci. Én Harvey Keitel samen in één film. Never happened. Misschien dat Marty gewoon een dure reünie wilde organiseren, maar hopelijk brengen de heren ook nog één keer al hun talent mee naar het feestje.
Ok en als laatste nog eeeeven old school snob: vanaf september gaan alle Tarkovsky’s weer in de filmhuizen draaien. Die films zijn gewoonweg gemáákt om op het grote doek te zien. Sterker nog, ik denk dat de beste man zich in zijn graf zou omdraaien als ‘ie wist dat dit nu ook op minischermen bekeken wordt (wat ik overigens via YouTube gedaan heb met Solaris en Zerkalo – sorry Andrei. Jong, arm en drang naar Russische arthouse, wie kent het niet).
No Comments